Ik begon de training met een simpele uitleg: zonder verbinding en het bouwen van relaties is het bijna onmogelijk om een gemeenschap op te bouwen. Als we ergens écht bij willen horen, vraagt dat verantwoordelijkheid. Iedere deelnemer is uniek, en juist die uniciteit is van waarde voor het geheel.

We leven niet op onszelf in een gemeenschap. Dus als je samen iets wilt creëren – in dit geval een tekening – moet je overleggen, rekening houden met elkaar, empathie tonen, en luisteren naar elkaars wensen en grenzen.

Als ik vanuit mijn kracht mezelf kwetsbaar opstel, komt mijn verhaal als inspiratie bij jou binnen. Maar wat als ik zoveel pijn in mijn lijf heb dat ik mijn kracht nog niet kan voelen? Wat als mijn brein nog tijd nodig heeft om mijn trauma’s en verdriet te verwerken voordat ik nieuwe informatie kan toelaten? Wat als ik een boek lees en het mij op een heel andere manier raakt dan iemand die in een veiligere omgeving is opgegroeid? Wat als de strijd in mij zo groot is dat ik nog geen ruimte heb om verliefd te zijn, liefde te accepteren en mijn pijn en trauma met anderen te delen? Er zijn zoveel ‘wat als’...

Authentiek zijn is niet alleen wie we zijn - het is waar we aan werken om authentiek te zijn. Authenticiteit verschijnt niet als bij toverslag omdat we eraan denken of erover praten. We moeten onze schaamte onder ogen zien, onze angsten confronteren, vallen, weer opstaan en onthouden dat we allemaal mensen zijn, die op onze eigen unieke manier dezelfde weg afleggen.

Heb je je ooit afgevraagd hoeveel je leven zou kunnen veranderen met slechts één krachtig idee? Soms zijn hebben de eenvoudigste concepten het grootste potentieel voor transformatie. Laat me je meenemen naar een moment waarop alles voor mij veranderde.